Dossier Abbeville beschrijft de lotgevallen van 78 politieke gevangenen tijdens de beroerde meidagen van 1940. Vanuit de gevangenis van Brugge werden zij naar Frankrijk weggesleept. Onderweg werden zij op een mensonterende wijze behandeld, eerst door hun Belgische, later door hun Franse bewakers. Voor 21 verdachten eindigde deze lijdensweg in een afschuwelijk bloedbad nabij de muziekkiosk te Abbeville.
Tegen de achtergrond van de toenmalige oorlogsgebeurtenissen speurt de auteur naar de ware toedracht van deze tragedie die reeds 37 jaar de gemoederen in België blijft bezighouden. Wie waren deze 78 verdachten? Waarom werden zij aangehouden?
Ofschoon er over de zaak Abbeville vroeger reeds heel wat gepubliceerd werd, toch brengt dit boek heel wat nieuwe feiten aan het licht. Aldus vernemen we b.v. uit de mond van een officier van de gerechtelijke politie op welke wijze hij Joris van Severen, de leider van het Verdinaso, heeft moeten aanhouden terwijl de toenmalige bestuurder van de gevangenis van Brugge vertelt hoe het er alsdan in zijn inrichting aan toe ging. Nieuw zijn ook de gegevens in verband met de auteurs van het bloedbad, die in 1942 door een krijgsraad ter dood werden veroordeeld en later terechtgesteld. De auteur heeft hun weduwen opgezocht en met hen gesproken. Het resultaat van al deze opzoekingen in binnen- en buitenland publiceerde hij in de bijlagen van het boek. De auteur behandelt ook de schuldvraag en hij komt tot het besluit dat de Belgische Overheid in eerste instantie verantwoordelijk was voor de fysische integriteit van de geïnterneerden.
In een epiloog houdt de auteur ten slotte een pleidooi voor het wegwerken van een pijnlijke nasleep van dit drama: in het knekelhuis van Abbeville liggen nog steeds de stoffelijke resten van 12 slachtoffers, waaronder 5 Belgen, onbegraven...