Luc Versteylen wordt 80 jaar. Een mooi moment om de vader van de groenen te eren met een boek. Maar dit is geen gewone biografie. Karel Michiels heeft het levensverhaal van Luc Versteylen doorspekt met zijn eigen herinneringen. Dertig jaar na de oprichting van de eerste groene partij in de wereld maken ze samen een balans op van die periode. Van de Groene Fietsers tot Groen!, met uitroepteken, symbool van de wanhoop en de frustraties van de partij. Het begon al in de Tweede Wereldoorlog, toen Luc Versteylen als lid van het collaborerende Verdinaso toch in het verzet ging. Als priester doorliep hij het hele jezuïtische opleidingsparcours, met een verbetenheid die hem bijna fataal werd. Als leraar stimuleerde hij zijn leerlingen om samen te leven - anders te gaan leven - in De Brouwerij in Viersel, het 'bezinningscentrum' van Versteylen, de bakermat van Agalev. Hij doorbrak zowat alle ethische en seksuele taboes, vaak tot ergernis van zijn kerkelijke superieuren en politieke medestanders. Hij lanceerde midden jaren '70 al het woord 'groen' om zijn ideologie een kleur te geven, lang voor de Franse groenen zich Les Verts noemden en de Duitse Die Grünen.

Luc Versteylen is geen heilige. De scherpe kritiek die hem vaak te beurt is gevallen, komt in dit boek net zo goed aan bod als zijn pionierswerk. Maar Karel Michiels maakt er geen geheim van dat hij uiteindelijk toch dezelfde stille droom koestert als Versteylen: dat we ooit met z'n allen daadwerkelijk anders moeten gaan leven, liefst zonder uitroepteken.