Anders dan het jodendom zag Adolf Hitler de islam niet als een gevaarlijke of agressieve godsdienst. Integendeel, hij streefde naar goede betrekkingen met de islamitische wereld – met zowel soennitische als sjiitische moslims. In het boek “Hitler en de Arabieren” legt onderzoeksjournalist Emerson Vermaat het verband tussen het gedachtegoed van nazi-Duitsland en het optreden van moslimfundamentalisten voor en tijdens de Tweede Wereldoorlog. De kern wordt hierbij gevormd door hun beider verhouding met de joodse bevolkingsgroep in Palestina, de latere staat Israël.

Sleutelfiguur was Haj Amin Al-Husseini, de grootmoefti van Jeruzalem, een fanatieke antisemiet en groot bewonderaar van Hitler. Hitler stak zijn sympathie voor Al-Husseini niet onder stoelen of banken.

In het geheim, en dat voor de oorlog, werd het Palestijnse gewapende verzet tegen de Britse overheersing met geld en wapens ondersteund. Ook Mussolini deed dat. De nazipropaganda boekte successen in Irak, Palestina, Syrië, Iran (Perzië) en Libanon. Veel Arabieren en Perzen sympathiseerden met Hitler. Ook vandaag nog. Een goede vriend van me die onlangs Iran bezocht, stelde vast dat “Mein Kampf” in Perzische vertaling overal in de boekhandels vrij te krijgen is.

Tijdens de oorlog vluchtte Al-Husseini via Turkije naar Berlijn waar hij asiel kreeg. Hij ontmoette er diverse keren Hitler, Himmler en andere prominente nazi’s. De moefti kreeg er de nodige steun voor zijn idee van Arabische soevereiniteit en onafhankelijkheid. In de zomer van 1942 koesterde hij samen met vele geloofsgenoten heel wat hoop toen de enorme tangbeweging van de Duitsers het hele Midden-Oosten ei zo na overhoop liep. Vanuit Noord-Afrika bedreigde Rommels pantserleger het Suezkanaal, en vanuit de Kaukasus rukten de Duitsers en hun bondgenoten naar het zuiden op. Himmler had al een Sonderkommando klaarstaan om de Joden in Palestina te liquideren. In Egypte en in Irak waren de Duitsers verzekerd van militaire steun.

Vooral Himmler was een groot bewonderaar van de grootmoefti en de radicale islam. Zeker toen die hem volop steunde in het oprichten van de islamitische Waffen-SS-divisie ‘Handschar’, later gevolgd door nog enkele moslimbrigades en -bataljons.

Dankzij de steun van Haj Amin Al-Husseini konden na de oorlog SS-officieren als Franz Stangel, Alois Brunner en Walther Rauff een nieuw leven in het Midden-Oosten opbouwen. Ze verleenden daar steun aan de Arabische regimes. Vandaag de dag wordt Hitler in tal van Arabische landen nog steeds tot voorbeeld gesteld. Hij geldt er als voorbeeld van een succesvol optreden tegen de Joden…

Vermaats boek is vlot geschreven, heel informatief en bevat tal van illustraties. Minpuntjes zijn de nogal vele herhalingen en storende drukfouten. Ook een register ontbreekt.