Sinds ‘mensenheugenis’ sta ik wantrouwig tegenover boeken waar op de kaft te lezen staat: “Dit uitgebreide standaardwerk over Jochen Peiper is de definitieve biografie…”. Immers, een biografie kan nooit definitief zijn. Steeds weer worden nieuwe vondsten gedaan en dienen zich nieuwe biografen aan. Een standaardbiografie is het evenmin.

Een ‘standaardbiografie’ zonder één enkele foto (wel enkele kaartjes), zonder bibliografie en zonder personenregister kan gewoon niet. Deze vlieger gaat niet op. Nergens vonden we trouwens een vermelding van de biografie van de Duitse historicus Jens Westemeier, “Himmlers Krieger: Joachim Peiper und die Waffen-SS in Krieg und Nachkriegszeit”. Die bekroonde biografie, verschenen in 2014, telt haast 900 bladzijden en mag wel een standaardwerk genoemd worden.

Het boek van de Amerikaan Danny Parker is wel een spannend geschreven biografie over de jongste kolonel (Standartenführer) van het Duitse leger. Parker schreef al meerdere boeken over het Ardennenoffensief van december 1944, en verdiende op dat terrein zijn sporen.

Malmédy

Parkers Peiperbiografie valt uiteen in twee grote delen: enerzijds Peipers militaire loopbaan (170 bladzijden) en anderzijds zijn proces, zijn leven na zijn vrijlating in december 1956 en de moord op hem op 14 juli 1976 (200 bladzijden). Het boek bevat meer dan 1.400 eindnoten.

Joachim (Jochen) Peiper was de zoon van een fel nationalistisch gezinde legerofficier. In 1933 meldde de achttienjarige Joachim zich bij de SS en volgde hij een officiersopleiding. Van meet af aan behoorde hij met zijn blonde haar en blauwe ogen bij de uitverkoren elite: de Leibstandarte Adolf Hitler, later de 1^ste Waffen-SS-Panzerdivision LAH. Tussen 1938 en 1941 trad hij op als Himmlers persoonlijke adjudant en genoot hij het volste vertrouwen van de Reichsführer. Peiper behoorde tot de Zauberkreis, Himmlers magische kring, die samenkwam op de Wewelsburg. Ook stond hij (en later zijn vrouw Sigurd) op vertrouwelijke voet met Himmlers vriendin Hedwig Potthast. Tussen 1941 en 1945 was Peiper zowat aan alle fronten actief en onderscheidde hij zich als een uitmuntend officier en regimentscommandant. Hij stond bekend voor zijn doldrieste aanvallen, die meestal succes hadden. Tijdens het Ardennenoffensief van 1944 waren soldaten onder zijn commando actief betrokken bij de moordpartij op Amerikaanse krijgsgevangenen in Malmédy. Hoewel Peiper niet aanwezig was, werd hem dit tijdens het Malmédy-proces in 1946 in Dachau zwaar aangerekend. Peiper nam consequent alle verantwoordelijkheid op zich. Het proces wordt door Parker uitstekend beschreven. Door zijn uitstekende kennis van het Engels zette de gewezen SS-Standartenführer zijn aanklagers regelmatig te kijk. De Amerikanen veroordeelden hem tot de doodstraf. Na hevige protesten werd geen enkele doodstraf door ophanging van de Malmédy-veroordeelden uitgevoerd. Na elf jaar gevangenschap kwam Peiper vrij. Hij kreeg onmiddellijk een belangrijke functie bij Porsche aangeboden, waar heel wat van zijn medestrijders werkten. Later vertaalde hij voor een Duitse uitgeverij Engelstalige oorlogsboeken. Peiper was van nabij betrokken bij het verenigingsleven (HIAG) van de voormalige leden van de Waffen-SS.

Zijn laatste levensjaren bracht hij door in het onooglijke Traves in Oost-Frankrijk. Na de ontdekking hiervan volgde een hetzecampagne in de Franse en Duitse pers. In de nacht van de Franse nationale feestdag van 1976 werd zijn huis met molotovcocktails in lichterlaaie gezet. De volgende dag vond men zijn volledig verkoolde lichaam. De daders (wellicht voormalige communistische verzetslui) werden ondanks een intense speurtocht nooit gevonden. Vandaag is Peiper nog steeds een icoon van alle apologeten van Himmlers SS-strijders.