Joris van Severen. Een briljant geest. Een charismatisch leider, maar innerlijk verscheurd. De Eerste Wereldoorlog maakt van hem een antimilitarist. Eerst opteert hij voor de vernederlandsing van Vlaanderen via democratische weg. Later vaart hij resoluut een antidemocratische koers...

Wils schetst glashelder de evolutie in het denken en handelen van Van Severen: de koorsachtige zoektocht naar orde in het door oorlog en revolutie verbrokkeld Europa: de felle haat tegen de heidense liberale grondwet vol vrijmetselaarsprincipes, de paddestoelengroei van het Verbond van Dietse Nationaal Solidaristen (Verdinaso), de nieuwe marsrichting met het afzweren van geweld en het begraven van het antibelgicisme, de afkeer voor het flamingantisme als onvruchtaar negativisme, de verering voor koning Leopold III...

Op 10 mei 1940 wordt Van Severen door de Belgische staatsveiligheid aangehouden en later overgedragen aan de Franse overheden. Een wilde schietpartij van Franse militairen maakt op 20 mei 1940 een abrupt einde aan de plannen van dze gedreven aristocraat.