Kees van Geelkerken was de drijvende kracht achter de NSB. Al in de jaren twintig sloot hij zich aan bij vroege fascistische bewegingen als Het Verbond van Actualisten en De Bezem. Ontevreden over hun gebrek aan slagvaardigheid overreedde hij Mussert om de leiding van een serieuze fascistische partij op zich te nemen. Van Geelkerken werd lid no. 2, plaatsvervangend leider, oprichter en 'hoofdstormer' van de Nationale Jeugdstorm en een vooraanstaand woordvoerder van de NSB.
Tijdens de oorlog verzorgde Van Geelkerken de contacten tussen de NSB en de Duitser bezetter, immer schipperend tussen de tegenstribbelende Mussert en Seyss-Inquart, Schmidt en Rauter. In 1943 werd hij inspecteur-generaal van de uiterst misdadige Landwacht. Van Geelkerkens steeds opportunistischer politiek leidde in de laatste maanden van de oorlog tot een dramatische breuk tussen Mussert en zijn plaatsvervanger.
Na de oorlog werd Van Geelkerken veroordeeld tot levenslange gevangenschap, maar kwam in 1959 vrij en overleed in 1976.