Sinds de Franse revolutie is de gelijkheidsidee aan een onomkeerbare opmars bezig. Voor de meeste westerlingen is gelijkheid zelfs vanzelfsprekendheid geworden. De Franse filosoof Alexis de Tocqueville, auteur van De la démocratie en Amérique, heeft er echter al in de nadagen van de Franse revolutie op gewezen dat gelijkheid fundamenteel dubbelzinnig is. Ze bevordert weliswaar de emancipatie maar ze leidt niet noodzakelijk tot meer politieke democratie en burgerzin. In bepaalde constellaties staan gelijkheid en democratie zelfs lijnrecht tegenover elkaar.

De vrees van Tocqueville werd, zoveel socialistische experimenten later, in een aantal opzichten waar. Sterker, het progressieve kamp heeft, door zich op sleeptouw te laten nemen door waarden- en cultuurrelativisme, de verwarring over gelijkheid ten top gedreven. De linkerzijde heeft zich bovendien tot standpunten laten verleiden die van oudsher geassocieerd werden met rechts. Het is de hoogste tijd dat we beseffen dat we niet alles kunnen legitimeren of goedpraten in naam van de gelijkheid.