In 1995 verscheen bij het Vlaams Nationaal Studiecentrum het boekje “Terug naar het Oostfront” van de hand van Peter Dejaegher, toen redacteur van het Volksunie-weekblad ‘Wij’. Het nogal flodderig uitgegeven boekje was na korte tijd uitverkocht. De auteur, nu kabinetsmedewerker van Vlaams minister Sven Gatz, heeft thans het toe te juichen initiatief genomen een enigszins herwerkte en geactualiseerde tweede editie van zijn werk in eigen beheer uit te geven.

Voor zijn geschiedenis van de Vlaamse oostfrontvrijwilligers tijdens de Tweede Wereldoorlog baseerde Dejaegher zich op gesprekken die hij voerde met vijf gewezen oostfronters: Bert de Gruyter, Omer Schoofs, Toon van Overstraeten, Jan Vincx en Oswald van Ooteghem. Enkel de laatste is nog onder ons. Het zijn stuk voor stuk diepmenselijke verhalen. Daarnaast liet Dejaegher zich adviseren door Frank Seberechts en Bruno de Wever. Aan de eerste negen hoofdstukjes werd zo goed als niets gewijzigd. In het tiende hoofdstuk gaat Dejaegher de vergelijking aan tussen de oostfrontvrijwilligers en de Syriëvrijwilligers maar drukt zich heel genuanceerd uit. Het laatste hoofdstukje behandelt drie opmerkelijke onderwerpen waar sinds 1995 de gewezen oostfrontstrijders ter sprake kwamen: het decreet-Suykerbuyk of de pogingen van een meerderheid in het Vlaams Parlement om eerherstel en een financiële compensatie aan repressieslachtoffers te geven; het ontslag van Vlaams minister Johan Sauwens omdat hij aanwezig was op een feest van het Sint-Maartensfonds, en het initiatief van een groep Vlaamse intellectuelen verenigd in de groep Voorwaarts, dat leidde tot een resolutie van het Vlaams Parlement waarmee het oorlogsverleden verzegeld werd.

Alles samengenomen vormt het verzorgd uitgegeven boekje een prima kennismaking met “Vlaanderens weezang” aan het oostfront, en de naoorlogse geschiedenis ervan.