Dit boek vertelt het verhaal van tienduizenden Vlamingen en hun familie tijdens en na de Tweede Wereldoorlog. Tienduizenden jonge mannen (maar ook vrouwen) vertrokken tijdens de Duitse bezetting naar het Oosten om in de Sovjet-Unie te gaan vechten of de troepen te ondersteunen als chauffeur, arbeider of verpleegster. Zij gingen om Vlaanderen of het christendom te verdedigen, om een ééngemaakt Europa te verwezenlijken onder Duitse nationaal-socialistische leiding, uit plichtsbesef of voor het avontuur.

Hun familie en vriendenkring lieten ze achter in België, met hun vrees en hoop. Zij werden gesteund door een partij of een beweging, die echter een minderheid in de maatschappij vertegenwoordigde. Door de rest van de bevolking werden zij uitgespuwd en vervolgd tijdens en na de oorlog.

In de Sovjet-Unie waren de Vlaamse Oostfrontvrijwilligers betrokken bij zware gevechten. Vele Oostfrontstrijders kwamen om het leven; anderen raakten gewond en werden mishandeld in krijgsgevangenschap