Dit boek is een indringende waarschuwing tegen de economische consensus van de 20e eeuw, waarvan John Maynard Keynes - de nog steeds meest invloedrijke econoom - de theorie formuleerde en nazi-Duitsland het meest consequente praktijkvoorbeeld is. Adolf Hitler kwam op een democratische manier aan de macht. Zolang men dit lastige feit niet erkent, zal men vruchteloos verklaringen zoeken voor het nazi-fenomeen en de Tweede Wereldoorlog. Wanneer men verder kijkt dan de uniformen, het vendelzwaaien en de hakenkruisen, ziet men dat de nazi's vooral verkozen werden om hun sociaal-economische programma. Dat programma was eenvoudigweg de radicale toepassing van de sinds de jaren twintig meest gangbare economische dogma's. Door hiermee rekening te houden, slaagt De Vlieghere erin een heel ander licht te werpen op cruciale vragen die totnogtoe verdrongen werden. Waarom precies werden de joden bijvoorbeeld verantwoordelijk gesteld voor de depressies? Waarom werd de linkse antikapitalist Goebbels propagandaminister van het Derde Rijk? Waarom had de Reichsmark onder het Hitler-regime 237 verschillende wisselkoersen? Waarom moest de partij die tijdens de Weimarrepubliek nog fulmineerde tegen Poolse gastarbeiders hen later weer invoeren als dwangarbeiders? De Vlieghere toont op overtuigende wijze aan waarom het naziregime allerminst een gril van de geschiedenis was en wat de inherente gevaren zijn van de keynesiaanse leer. Als de economische consensus niet verandert, zullen we weer een sterke leider moeten kiezen.